خـُـدا و مــَـن

پیشنهاد میکنم‍

اولن : تا جایی که میتونید، همسن و سال خودتونو نصیحت نکنید!

دومن  : اگر خیلی نگرانش هستید ، یک‍ روشِ خلاقانه برای ایراد سخنرانی تون اجرا کنید.

سومن  : هرگز یک‍ قانون طبیعی یا یک‍ رفتار عرفیِ مناسب رو که همه میدونن ، موضوع نصیحت تون قرار ندید.

چهارمن:  هرگز کسی، یا کسانی رو که احتمال میدید ازین کار خوششون نمیاد ، حتا در شرایط ضروری، مورد لُطف‍ قرار ندهید.

پنجمن:  هرگز هنگام‍ انجام‍ این وظیفه ی خطیر (!) لبخندِ ملیح نزنید!

آخرن:  هرگز هرگز 

به نصیحت کردن 

عادت 

نکنید!

غ . ن .  ( غُرِ نویسنده ) : شدیدن به همسن های ناصح، آلرژی دارم‍

در حالیکه به بزرگتر های این دسته ؛ ( با فاصله سنیِ حداقل ده سال) خیلی علاقه مندم‍

پ. ن .  کلن بر حذر باشیم‍ !