بدون عینک ؛ ایستگاه و آدمها رو نگاه می کردم
توی فکر بودم که دیدم بنده خدا هِی یه نگاه به من یه نگاه به قیافه خودش و اطراف..
فهمیدم خیلی وقته خیره به فرد مذکور در سکوی جنوبی ام
تو دلم : ینی اون چشای منو ازونجا میبینه؟
جوابم : همه که مث تو نیستن 😒
+ نکته اخلاقی : هیچوقت بدون عینک ، فکر نکنید !
یبار داشتم مُحاسباتم رو برای دوستم میگفتم
نمدونم چرا خانوما چپ چپ نگام میکردن
:/
طبق مشاهدات من
اگر هفت نفر آدم لاغراندام یا شیش نفر آدم ممولی
روی صندلی های مترو بشینن راحت کنار هم جا میشن
و اگر شیش نفر لاغر باشن یکی متوسط، یک نفر مجبوره تکیه نده
و اگر پنج نفر متوسط باشن یکی چاق، کلا نفر هفتمی نمیتونه وجود داشته باشه؛
متسفانه دیده شده یه آدم خود لاغر پندار، سعی میکنه جا بشه :|
به همین آدم پیشنهاد میکنم دیالوگ رایج رو بگه : نه ممنون فقط وسایلمو میذارم ^_^
ماهم به روی مبارکمون نمیاریم که این وسیله گذاشتن به منزله ی همون زنبیل گذاشتن تو صفِ نونِ ((:
تو دلم میگم : بذا هندزفری مو درارم بدم این بیچاره بزنه
نگا میکنم و میبینم :
هدست زده |:
بیت های آهنگارو طوری میشنوم که گویی از گوشی خودم داره پخش میشه |:
فول آلبوم جدید مرحوم پاشایی رو هم به طور رایگان گوش دادم تا مقصد |:
از تفریحاتم اینه
تو مترو یهو از جام بلند میشم
ملت که هجوم میارن به سمت صندلی خالی
چادر و کوله مو درست میکنم
دوباره میشینم
همین دیگه..
((((:
-سوت-
