شکرت که به حد مرگ خسته میشمـ
مرگ واقعی روزمرگیِ
نه دست و پا و سرد درد و خوابالودگی
همه ی اینا در عین لذت و شادی یعنی خوده خوده زندگی
- ۰ نظر
- ۱۷ ارديبهشت ۹۷ ، ۲۱:۴۴
شکرت که به حد مرگ خسته میشمـ
مرگ واقعی روزمرگیِ
نه دست و پا و سرد درد و خوابالودگی
همه ی اینا در عین لذت و شادی یعنی خوده خوده زندگی
مَن هنوز همون آدمم که اینجا نوشتم
یه آدم تنها ، نه بدبخ نه غمگین
اما آدمای شاد کسایی هستن
که غم رو با لبخند
بی حالی رو با انرجی می پوشونن..
این دلیل نمیشه
ظالمانه بگید
شما که غمی ندارید..
ما
غم داریم
مشکل داریم
گاهی هم الکی دلمون میگیره
اما چون کسی رو نداریم تا بی غرض ، بی نصیحت
بشنوه مون؛
میگیم بی خیالِ دنیا
خودم هستم
خدام هست