پیشنهاد میکنم
اولن : تا جایی که میتونید، همسن و سال خودتونو نصیحت نکنید!
دومن : اگر خیلی نگرانش هستید ، یک روشِ خلاقانه برای ایراد سخنرانی تون اجرا کنید.
سومن : هرگز یک قانون طبیعی یا یک رفتار عرفیِ مناسب رو که همه میدونن ، موضوع نصیحت تون قرار ندید.
چهارمن: هرگز کسی، یا کسانی رو که احتمال میدید ازین کار خوششون نمیاد ، حتا در شرایط ضروری، مورد لُطف قرار ندهید.
پنجمن: هرگز هنگام انجام این وظیفه ی خطیر (!) لبخندِ ملیح نزنید!
آخرن: هرگز هرگز
به نصیحت کردن
عادت
نکنید!
غ . ن . ( غُرِ نویسنده ) : شدیدن به همسن های ناصح، آلرژی دارم
در حالیکه به بزرگتر های این دسته ؛ ( با فاصله سنیِ حداقل ده سال) خیلی علاقه مندم
پ. ن . کلن بر حذر باشیم !
