بعضیام هستن که از خدا و دنیا و مسئولین و کارمند بانک و گلکار شهرداری و کلا کائنات طلب کارن..
این بعضیا تعدادشون به طور تصاعدی رو به افزایشه
دو تا نکته هست
اولا بزرگترا حرف قشنگی میزنن که هر زمونه ای مشکلات خودشو داره
درسته که قدیمیا با صفا و مهربونی شون مشکلات رو تحمل میکردن ، اما ماهم با رفاه و امکانات، راحت میتونیم تحمل کنیم
نکته دوم اینکه آدمای دائم الکفر (از نظر من) دو دسته میشن
یا سرشون به جدول میخوره و شاکر و شاد میشن
و یا عامل اعصاب ..
ازون راننده تاکسیا میشن که سلام میکنی میگن: هعی.. آقا.. چه سلامی..
میشن ازون کارمندا که: هیچی نمیدونن، باید بری اتاق بغل !
یا مثلن میشن ازون فروشنده ها که با یه: بروو آااقااا تو خریدااار نیستییی ، مشتری بیچاره رو روونه میکنن
حالا بگذریم از اینکه اگه ما از دنده راست هم بلند شده باشیم بعد از روبرویی با این عزیزان اصلا دنده‌مون جا نمیخوره ؛
داستان مشابه گلای آفتابگردون میشه..
به سمت خورشید خم میشن..
اما اگه دیدی یکیشون زیادی خم شده، ینی اون مرده..
ماها ، ما آدما ، ما دائم الکفر ها بهتره بدونیم
درسته که خدا به بشر خدمت میکنه
اما خدمتکار اونا نیس..
+ خوب باشیم
++ خدا هست ، مهربانی هست..
+++ دلم پره از تهرانِ شلوغ و آدمای نا آروم ..
